Ενημέρωση από τον Σύλλογο Εθελοντών Αιμοδοτών Αλεξανδρούπολης

   Στις 16 Φεβρουαρίου το σχολείο μας επισκέφτηκαν δύο εκπρόσωποι του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Αλεξανδρούπολης. Ο κος Κοντακίδης, Πρόεδρος του Συλλόγου επί 20 έτη - ο φίλος μας ο Τάσος, όπως μας συστήθηκε – ξεκίνησε μία συζήτηση μαζί μας με θέμα την αιμοδοσία.

   Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συζήτηση καταρχάς είχε το ίδιο το αίμα και κάποιες σημαντικές πληροφορίες γι’ αυτό, όπως από πού και πώς παράγεται, τα συστατικά από τα οποία αποτελείται, οι ασθένειες που σχετίζονται με το αίμα.

  Ο κος Κοντακίδης, με ιδιαίτερο ζήλο σε αυτά που μας έλεγε, τόνισε πως ο καθένας μας μπορεί να προσφέρει ένα δώρο ζωής στους συνανθρώπους του με την ενέργεια της αιμοδοσίας. Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στις προϋποθέσεις που πρέπει να υπάρχουν, ώστε κάποιος να γίνει αιμοδότης. Επίσης ενημερωθήκαμε και για την ημέρα, κάθε Σάββατο πρωί, κατά την οποία όποιος θέλει μπορεί να δώσει αίμα στον χώρο έξω από το Δημαρχείο της Αλεξανδρούπολης.

  Γιατί όμως να δώσει κάποιος αίμα; Τονίστηκε ότι παρά τη δράση του Συλλόγου Αιμοδοτών μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί καταθέτουν το Σάββατο τη συμβολή στον συνάνθρωπό τους χαρίζοντας τη συνηθισμένη ποσότητα αίματος, μία μόνο φιάλη αίμα. Αυτοί οι λίγοι άνθρωποι που προσφέρουν το αίμα τους μπορούν να το κάνουν όμως το μέγιστο 3 φορές τον χρόνο, ενώ στη χώρα μας υπάρχουν περίπου δύο χιλιάδες πάσχοντες από μεσογειακή αναιμία, ο κάθε ένας από τους οποίους χρειάζεται τέσσερις φιάλες αίμα τον μήνα. Συνολικά η Ελλάδα χρειάζεται πάνω από 600.000 φιάλες αίματος τον χρόνο. Όπως καταλαβαίνουμε, με τους λιγοστούς εθελοντές αιμοδότες ένας τόσο μεγάλος αριθμός φιαλών αίματος φαντάζει ακατόρθωτο να συγκεντρωθεί.

  Άλλος λόγος για τον οποίο κάποιος μπορεί να χρειαστεί αίμα είναι τα τροχαία ατυχήματα, κάτι που μπορεί να συμβεί στο καθένα μας. Το νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης είναι δύσκολο να ανταπεξέλθει στα επείγοντα αυτά περιστατικά και να διαθέσει την απαιτούμενη ποσότητα του πολύτιμου κόκκινου υγρού που κυλά στις φλέβες μας, ώστε να ξεγελάσει τον θάνατο.

  Ένα άλλο παράδειγμα της σοβαρής έλλειψης του αίματος είναι η αδυναμία των νοσοκομείων να ανταπεξέλθουν όταν συμβαίνει το ίδιο το θαύμα της ζωής, η γέννηση ενός παιδιού. Το αποτέλεσμα είναι οι συγγενείς της γυναίκας που κυοφορεί και γεννά να «τρέχουν» ως την τελευταία στιγμή να δώσουν αίμα, μήπως κάτι πάει στραβά.

  Συμπέρασμα από όλα αυτά είναι πως μία από τις προτεραιότητές μας θα πρέπει να είναι να είμαστε ή να γίνουμε σωστοί στις υποχρεώσεις μας ως αιμοδότες και να προσφέρουμε απλόχερα το δώρο της ζωής σε συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Ας σταματήσουμε να είμαστε αυτοί που ζητάνε κάτι από άλλους, ενώ εμείς οι ίδιοι δεν το έχουμε προσφέρει ποτέ!

Κείμενο: Αδαμίδη Ευστρατία, Β1 (σχολ. έτος 2017-2018)