Συνέντευξη από τη δημοσιογράφο

Μαρία Κονδύλη

Πόσα χρόνια εργάζεστε ως δημοσιογράφος;

Να πω καταρχάς ότι εγώ μεγάλωσα και γεννήθηκα εδώ! Να πω από πάντα; Στην ουσία εδώ και 10-12 χρόνια.

Πώς αποφασίσατε να γίνετε δημοσιογράφος;

Δεν αποφάσισα, ήταν η μοίρα μου, ήταν προδιαγεγραμμένο να γίνω δημοσιογράφος! Έχω τελειώσει Ελληνική Φιλολογία, αλλά μετά τις σπουδές μου ήξερα ότι θα επιστρέψω εδώ. Για κάποιον που γνωρίζει καλά την ελληνική γλώσσα είναι ευκολότερο να δουλέψει στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Συνεπώς εμένα προσωπικά το πτυχίο μου με βοήθησε πάρα πολύ, όταν ήρθα εδώ για να δουλέψω.

Τι σας αρέσει περισσότερο στο επάγγελμά σας;

Μου αρέσει η επικοινωνία που έχουμε με τον κόσμο. Ο κόσμος μας εμπιστεύεται, μας παίρνει τηλέφωνο, για να πει κάτι που τον προβληματίζει, κάτι που τον ενοχλεί ή να μας εξομολογηθεί μία ιστορία. Μας παίρνουν τηλέφωνο από έξι Νομούς, από τον Έβρο έως τις Σέρρες, όπου φτάνει η εμβέλεια του τηλεοπτικού σταθμού, και μας ρωτάνε τι μπορεί να κάνει το ΘΡΑΚΗΝΕΤ για το πρόβλημά τους. Τις προάλλες, για παράδειγμα, πήραν τηλέφωνο από το Κουφόβουνο και μας έλεγαν ότι θέλουν πίσω τον ιερέα τους. Όταν, λοιπόν, έρχεσαι σε επαφή ξεχωριστά με αυτούς τους ανθρώπους, είναι σαν να κάνεις ένα λειτούργημα. Δεν το κάνεις, δηλαδή, επειδή έχεις κάποιο συμφέρον εσύ. Βοηθάς τον άλλον, επειδή μπορεί να έχει πρόβλημα με το Κτηματολόγιο και δεν μπορεί να βρει άκρη με τα χωράφια του ή τώρα με τις κινητοποιήσεις των αγροτών, που θα πρέπει να προβάλλουμε τα δίκια τους, το τι διεκδικούν. Αυτή είναι η ανθρώπινη επαφή: σε εκτιμούν γι? αυτό που κάνεις κι εσύ χαίρεσαι με όποια βοήθεια μπορείς να προσφέρεις στην κοινωνία.

Έχετε συγκεκριμένο ωράριο εργασίας;

Εγώ προσωπικά όχι. Δουλεύω από το πρωί έως το βράδυ. Ως Διευθύντρια εδώ θα πρέπει να δουλεύω συνέχεια, για να βγει κάτι καλό. Όταν είναι δικιά σου η δουλειά, όπως τυχαίνει με εμένα, δε γίνεται να αφήνεις τίποτα στην τύχη.

Μπορείτε να μας πείτε ένα χαρακτηριστικό που θα πρέπει να διακρίνει έναν δημοσιογράφο;

Ειλικρίνεια, υπευθυνότητα, τιμιότητα, φιλότιμο. Αυτά συνδυαστικά γίνεται να τα βάλουμε σε ένα; Κάποιος για να γίνει δημοσιογράφος, πρέπει να αγαπάει αυτό που κάνει. Ό,τι δουλειά και να κάνετε, παιδιά, πρέπει να αγαπάτε αυτό που κάνετε, διαφορετικά δεν πρόκειται να εξελιχθείτε και να γίνετε καλύτεροι. Αν κάνετε κάτι από αγγαρεία δεν πρόκειται να αποδώσετε, δε θα υπάρχουν τα σωστά αποτελέσματα. Ένας δημοσιογράφος, συνεπώς, αν αγαπάει τη δουλειά του, πρέπει να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά που ανέφερα.

Ένα χαρακτηριστικό που θα πρέπει να έχει μια καλή συνέντευξη;

Σαφείς ερωτήσεις, όπως οι δικές σας, που είναι πάρα πολύ καλές. Σαφείς και σύντομες ερωτήσεις. Δε θα πρέπει να κουράζουμε τον άλλον με τις ερωτήσεις μας αλλά και να του δίνουμε να καταλάβει τι θέλουμε να μάθουμε. Με τις σαφείς ερωτήσεις δε δίνουμε και πολλά περιθώρια στον άλλον να ξεφύγει χρονικά ή από το θέμα και η απάντηση που θα λάβουμε θα είναι και αυτή σαφής.

Κυρίως με τι θέματα σας αρέσει να ασχολείστε;

Δε θα έλεγα την πολιτική ούτε την εκπαίδευση ούτε τα αθλητικά. Μου αρέσουν πάρα πολύ τα θέματα που σχετίζονται με την Εκπαίδευση, με τη Γλώσσα, με την Παιδεία, ίσως και λόγω των σπουδών μου. Με ενδιαφέρει ό,τι έχει σχέση με τα σχολεία, με την εκπαίδευση των παιδιών.

Είναι για σας η θεαματικότητα ή η ακροαματικότητα σημαντικά;

Παιδιά, κακά τα ψέματα, ό,τι δουλεία και να κάνεις θέλεις να ξέρεις ότι έχει και αποδοχή. Εάν έχεις ένα δελτίο ειδήσεων που δεν το βλέπει κανείς, τότε κάτι κάνεις λάθος. Πρέπει, λοιπόν, να προσπαθήσεις περισσότερο, για να βγει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτό ισχύει και για το ραδιόφωνο και για τις εκπομπές, δεν είναι μόνο η ειδησεογραφία. Κάνει, για παράδειγμα, ένας ραδιοφωνικός παραγωγός εκπομπή στο ραδιόφωνο και τα τραγούδια που παίζει δεν τα ακούει κανείς. Κάνει κάτι λάθος; Πρέπει να του κάνουμε κάποιες επισημάνσεις; Πρέπει και ο ίδιος να προβληματιστεί για το τι κάνει λάθος. Μετράμε, συνεπώς, τη θεαματικότητα, μετράμε την ακροαματικότητα και προσπαθούμε συνεχώς να γινόμαστε καλύτεροι. Ακούμε τον παλμό της κοινωνίας, τι θέλει να μάθει ο κόσμος, τι θέλει να δει, τι θέλει να ακούσει. Αυτά που σας λέω ισχύουν παντού, όχι μόνο εδώ. Και στην Αθήνα και στην Αμερική και στην Ευρώπη και στην Αυστραλία, παντού, όλα μεταφράζονται σε νούμερα.

Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη περιοχή όπου κάνατε ρεπορτάζ και σας άρεσε ιδιαίτερα;

Έχω πολύ καλή επικοινωνία και σχέση με τον βόρειο Έβρο. Όποτε πάει εκεί, βλέπω τους ανθρώπους να χαίρονται, όταν με βλέπουν. Ίσως γιατί οι άνθρωποι εκεί είναι και λίγο ξεχασμένοι, δεν τους ακούν τόσο πολύ, δεν τους επισκέπτονται τόσο πολύ. Μου λένε, δηλαδή, όποτε πηγαίνω, πείτε και το ένα πείτε και το άλλο. Οι άνθρωποι εκεί λαχταρούν να τους επισκεφθεί κάποιος, για να πουν τα προβλήματά τους. Είναι άλλη η επικοινωνία στον βόρειο Έβρο. Ίσως είναι και ποιο ουσιαστική και πιο αληθινή σε σχέση με εδώ, στην πόλη. Παρ? όλ? αυτά εδώ δραστηριοποιούμαι και εδώ εργάζομαι συνήθως.

Υπάρχει κάτι παράξενο ή πολύ ενδιαφέρον που σας συνέβη κατά τη διάρκεια ενός ρεπορτάζ και θα σας μείνει αξέχαστο;

Ναι, και έχω να το λέω! Ήταν το 2005 ή το 2006, ίσως και το 2007. Έμενα στη Μάκρη. Ξαφνικά, χτυπούν οι καμπάνες. Είχε πάρει φωτιά η εκκλησία. Μέσα στη νύχτα, 2 η ώρα τα ξημερώματα, ειδοποιώ καμεραμάν να έρθει. «Έλα, έχει πάρει φωτιά η Εκκλησία, η Αγία Αναστασία». Μία από τις παλαιότερες εκκλησίες και με το παλαιότερο τέμπλο. Η καμπάνα να χτυπάει και εγώ με τις πιτζάμες, με τον καμεραμάν και με το μικρόφωνο στο χέρι να ρωτάω, να παρακολουθώ τι γίνεται, γιατί υπήρχε κίνδυνος η φωτιά να επεκταθεί και σε σπίτια. Μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα ζήσαμε κάτι φοβερό. Είναι μία ιστορία που θα τη θυμάμαι.

Πώς σας φαίνεται η εικόνα δύο πολιτικών να τσακώνονται στον αέρα;

Απαράδεκτη! Δε νομίζω, όμως, ότι φταίνε μόνο οι πολιτικοί. Πολλές φορές φταίνε οι δημοσιογράφοι, που δεν μπορούν να επιβληθούν. Γιατί; Γιατί τους αφήνουν αν πλακώνονται, για να κάνουνε νούμερα. Όταν κάποιος είναι σωστός και συνεπής στην εκπομπή που παρουσιάζει, μπορεί να κουμαντάρει και να βάλει σε τάξη τους πολιτικούς. Αν τους αφήνει, αυτό γίνεται επίτηδες. Τίποτα δε γίνεται τυχαία στην τηλεόραση!

Είναι κουραστική η δουλειά του δημοσιογράφου;

Είναι. Αν σας πω δεν είναι, θα σας πω ψέματα. Αυτό, βέβαια, έχει να κάνει και με την επικαιρότητα. Εδώ στην επαρχία, όμως, είναι πιο ήρεμα τα πράγματα. Βλέπετε τι γίνεται στην Αθήνα. Απέκλεισαν το Υπουργείο, κάνανε κατάληψη στο πανεπιστήμιο, έγιναν πορείες είχαμε χημικά. Εκεί είναι ο αναβρασμός και η αναμπουμπούλα. Εδώ εμείς είμαστε πιο χαλαρά, άλλοι ρυθμοί, γνωριζόμαστε μεταξύ μας, μας βοηθάνε και οι Αρχές, οι εκάστοτε άρχοντες, εμάς και εμείς αυτούς, είτε είναι Δήμαρχος είτε Περιφερειάρχης είτε κάποιος υπεύθυνος στην Εκπαίδευση είτε στο Δασαρχείο. Παρ? όλ? αυτά και εδώ είναι κουραστική η δουλειά μας. Την είδηση, που πρέπει να βγάλουμε, πρέπει να τη βγάλουμε σωστά και ολοκληρωμένα.

Θα προτείνατε σε κάποιον να γίνει δημοσιογράφος;

Μόνο αν του αρέσει. Θα πρέπει να θέλει να βοηθήσει, να θέλει να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Όταν βλέπει κάτι στραβό να το λέει και να πιέζει να διορθωθεί. Δηλαδή, όταν βλέπουμε κάπου σκουπίδια η σε μια παιδική χαρά να είναι σπασμένη η κούνια, δε θα το κάνουμε ρεπορτάζ; Πρώτον, λοιπόν, γινόμαστε δημοσιογράφοι όταν επιδιώκουμε να γίνει καλύτερος ο κόσμος που ζούμε και, δεύτερον, όταν είμαστε περίεργοι. Αν κάποιος είναι περίεργος δε θα κάνει ερωτήσεις, δε θα ψάξει, δε θα ερευνήσει; Αν κάποιος είναι περίεργος, μπορεί αν γίνει δημοσιογράφος. Να ξέρει και ελληνικά, παιδιά, ... πολύ σημαντικό! Τη γλώσσα που χρησιμοποιούμε και στην εφημερίδα και στην τηλεόραση τη διαβάζουν και την ακούν παιδιά και τα παιδιά θα πρέπει να ακούν σωστά ελληνικά. Γι? αυτό κι εσείς να είστε επιμελείς στα μαθήματά σας. Δε σας λέω να πάρετε καλούς βαθμούς. Να ξέρετε να μιλάτε και να γράφετε σωστά την ελληνική γλώσσα!

Αν είχατε τη δυνατότητα να αλλάξετε επάγγελμα, ποιο θα επιλέγατε;

Καθηγήτρια, δεν το συζητώ! Είπαμε ? είμαι φιλόλογος!

Αισθάνεστε άγχος όταν σας σας βλέπει ή σας ακούει ζωντανά ο κόσμος;

Όχι πια. Τώρα πλέον γίνονται όλα εμπειρικά. Το 2007, όμως, όταν ξεκίνησα το δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση, είχα φοβερό άγχος. Να μην πω ντρεπόμουνα ? ήμουνα κουμπωμένη. Μετά ούτε που κατάλαβα πώς απέκτησα τον αέρα. Αυτό γίνεται με την εμπειρία. Να ξέρετε, παιδιά, σε οποιοδήποτε επάγγελμα κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνετε πράγματα, γιατί πρέπει να τα κάνετε, και δε θα τα σκέφτεστε, θα γίνονται από μόνα τους με τη βοήθεια της εμπειρίας. Δε θα σκέφτεστε αν είστε στην αρχή τρομαγμένοι, φοβισμένοι. Για οποιαδήποτε δουλεία, από τη στιγμή που την αγαπάτε και θέλετε να γίνεται καλύτεροι, θα τα μάθετε όλα και θα είστε άνετοι. Οπότε και εγώ τώρα πια δεν έχω άγχος ούτε στο ραδιόφωνο ούτε στην τηλεόραση!

   Συνέντευξη: Δημοσιογραφική Ομάδα Γυμνασίου Άνθειας (σχολ. έτος 2015-2016)