Το αμάρτημα της μητρός μου. Το μόνον της ζωής του ταξίδιον.

Δύο διηγήματα του Γεώργιου Βιζυηνού, γραμμένα το 1883 και 1884 αντίστοιχα.

Υπόθεση

 Το αμάρτημα της μητρός μου: Ο αφηγητής της ιστορίας μας παρουσιάζει τα κύρια πρόσωπα του διηγήματος, την Αννιώ, η οποία είναι άρρωστη, και τη χήρα μάνα τους, η οποία φροντίζει συνέχεια την Αννιώ και παραμελεί και τα τρία αγόρια της. Η Αννιώ πεθαίνει και η μητέρα υιοθετεί μια ψυχοκόρη, που την μεγαλώνει με υπερβολική στοργή και την παντρεύει. Στη συνέχεια υιοθετεί ένα μικρό κοριτσάκι, κάτι που κάνει τα αγόρια να αντιδράσουν. Η μητέρα αποφασίζει να αποκαλύψει το τρομερό μυστικό της. Οι υιοθεσίες κοριτσιών οφείλονται στο γεγονός ότι η ίδια είχε καταπλακώσει άθελά της στον ύπνο της το μοναδικό τότε κοριτσάκι της, το οποίο ήταν βρέφος.

 Το μόνον της ζωής του ταξίδιον: Ο αφηγητής του διηγήματος στην αρχή περιγράφει τη ζωή του στην Πόλη, όταν ήταν ραφτόπουλο στο παλάτι. Εκεί ονειρεύεται να του συμβούν όσα του είχε πει ο παππούς του στις ιστορίες με τα ταξίδια του που του διηγούνταν, όταν ήταν μικρός. Η πραγματικότητα, όμως, διέφερε από τις ιστορίες αυτές. Όταν επισκέφτηκε τον παππού του στο χωριό, ο οποίος ήταν ετοιμοθάνατος, ανακάλυψε ότι ο παππούς δεν είχε κάνει κανένα ταξίδι στη ζωή του και πως ήθελε πολύ να πάει τουλάχιστον ένα ταξίδι.

 Κριτική

 Και τα δύο διηγήματα έχουν υποθέσεις στις οποίες κυριαρχούν ο φόβος για την τύχη των ηρώων, η λύπη και η αγωνία. Έχουν πολύ ενδιαφέρον, επειδή, όταν τα διαβάζει ο αναγνώστης, αισθάνεται αμείωτη την αγωνία.

  Κείμενο: Γκορίδου Θεόπη, Γ1 (σχολ. έτος 2012-2013)

 Επιπλέον: Κάνοντας κλικ εδώ μπορείτε να δείτε την ταινία του Λάκη Παπαστάθη ?Το μόνον της ζωής του ταξείδιον?, η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του Γεώργιου Βιζυηνού.